Kinderen vinden het fijn om te ZIEN wat ze krijgen

We zijn een week verder. Carnaval lijkt al weer zo lang geleden. Een week waarbij we weer fanatiek hebben gewerkt met elkaar. Een week volop eigenaarschap, feedback, verantwoordelijkheid én bevlogenheid.

"De groene wand'. Werkte dat nou eigenlijk wel? Vandaag aan de kinderen gevraagd of de voorwerpen moesten worden verwijderd óf dat ze moesten blijven hangen. De items geven aan wat de te behandelen stof is in dit blok mbt: spelling, taal en rekenen. Ik hang de basis neer en de kids vullen aan. Zinnen, woorden en eventueel vragen die ze hebben. Dit laatste heeft 1 enkel kind gedaan. Super. Menig kind geeft gekeken naar de 'wizwijs' kaartjes. Ze geven duidelijk aan bij de feedback vandaag dat ze het prettig vinden om te zien wat ze hebben gehad en wat er komen gaat. Kortom, we zijn er nog niet mee klaar. De reis duurt voort.

Wat als kinderen ZIEn wat ze krijgen...

Ik speelde al langer met het idee. Nog meer inzichtelijk maken wat de lesstof is en wat er het komende blok aan bod komt.

Naast het benoemen van de doelen van de lessen tijdens de les en het oefenen van de stof op dat moment. Dit voelde zo tijdelijk. Kinderen hebben volgens mij behoefte om te ZIEn wat er gaat komen of te zien wat er aan bod is geweest. Nu krijg je als leerkracht vragen over de lesstof als deze aan bod komt tijdens een zelfstandig werkles. Is het niet krachtiger als leerlingen terecht kunnen op een plek waar ze zélf het antwoord kunnen vinden.

Ik heb van het komende blok van taal, spelling en rekenen diverse zaken opgehangen. Het is de bedoeling dat dit gaat groeien gedurende de tijd. Niet door mezelf, maar samen met de kinderen.

Spelling: hiervan zijn de categorieën opgehangen die worden aangeboden. Woorden die horen bij zo'n categorie kunnen door leerlingen worden genoteerd. Met de hand schrijven of met een woordcloud.

Taal: we werken o.a. met woordenschat en taalbeschouwing. Deze 2 zaken zijn terug te vinden op het bord. De woorden die ze moeten beheersen heb ik zelf geplaatst. Wellicht komen hier voorbeeldzinnen bij te staan, tegenstelling, synoniemen of tekeningetjes. Het andere onderdeel is taalbeschouwing. Hier valt woordontleding of zinsontleding onder. Voor de woordsoorten heb ik de diverse woordsoorten met afkortingen opgehangen. Op dit moment is nog niet helder welke woorden hier onder vallen. Kijken of ze zelf dit kunnen/gaan aanvullen.

Rekenen: Onze methode werkt met een voortgangstoets en een herhalingstoets. Wat als ik nu eens de sommen ophang van de herhalingstoets? Dan weten de kinderen welke lesstof ze moeten beheersen met de voortgangstoets. Dit lijkt me met name voor de zwakke rekenaars fijn. Je kunt zelf kijken vóór de afname van de toets of je de lesstof beheerst.

Ik denkt dat het werkt. Dat het dynamisch zal zijn. Laat het bord maar groeien.

De verschillende gebieden worden aangegeven met een aparte kleur. Achter in de klas heb ik een groene wand, lastig om hierin punaises te steken. Spijkers blijven prima zitten. Over de spijker kan ik een klem schuiven. Dan is het na een blok ook gemakkelijk om het bord te verversen. Voor de komende blokken heb ik de te vullen spullen al klaargelegd. De kids zijn hierna aan zet. Go, go, go.

360 graden feedback

Moet je ook eens proberen. Feedback vragen aan de kinderen uit je klas. Levert de nodige info op.

Iedere leerkracht bedenkt wat het beste is voor zijn leerlingen. We observeren, gaan in gesprek met de kids en middels een toetsje kijken we of de aangeboden lesstof is blijven hangen. Ons handelen komt voort uit hetgeen we zien of wat we denken te zien. Ik vroeg me laatst af wat de kinderen van groep 8 graag wilden behouden van het lesgeven en wat ze graag anders willen zien. 2 grote meesters kwamen op papier te staan. Deze werden in de klas op de grond neergelegd en schrijven maar. In de een wat moest blijven en in de ander wat ze graag anders zouden zien.

Er werd al snel duidelijk dat ze meer wilden behouden dan dat er moest veranderen. Logisch, ze weten wat ze hebben en weten niet wat er allemaal mogelijk is. Naderhand de kaartjes langsgelopen. Lekker samen om de meesters heen zitten. Tot slot kwam er nog een derde meester bij. De groene kant  werd beplakt met uitspraken: dit moet blijven. De rode kant: het zou fijn zijn als.... Lastig als het ene kind méér met computers wil en het andere kind juist minder. Daar gaan we ook vast wel uit komen.

  

 

De poster met daarop de uitspraken van de kinderen wat moet blijven/mag veranderen hangt groot in de klas. De komende weken gaan we kaartjes verhangen of zelfs toevoegen. Over een tijdje maar eens kijken waar we staan.

En zo is het maar net Noël. Dank je voor je feedback.

I KANtelen in 1000 dagen

Gisteravond naar een bijeenkomst geweest van United4Education. Veel voorbij zien komen op twitter, vernieuwde website bezocht. Een en ander was me wel duidelijk, maar ik kwam niet tot de kern. Transitiepaden? Kon me geen beeld vormen. Gelukkig werd de avond gestart met de uitleg van deze paden. Vorig jaar was de start van dit geweldige initiatief. De gemaakte vorderingen werden van enkele paden getoond. Waar zijn we als transitiepad mee bezig en wat stellen we onszelf als doel? Verbinden, verbinden en nog eens verbinden. Dat is hetgeen elk pad doet.
"De leerling centraal", "de leraar in zijn/haar macht", "zinvolle verbindingen met ouders" en "YOUth4education". 4 van de (nu) in totaal 9 paden. Ze werden allemaal kort aangetipt. Te veel om te vertellen en te weinig tijd. De regie werd strak in handen gehouden door Sandra Verbruggen. Alle paden worden door enthousiaste/bevlogen mensen die het onderwijs een warm hart toedragen bewandeld.

Meer info over de transitiepaden lees je hier.

Het onderwijs kantelen..... en dat in 1000 dagen. Lukt dat? Als je er niet aan begint, gaat dat zeker niet lukken. I KANtelen is wellicht een leuke slogan.

 Ik ga maandag in mijn klas maar weer eens kritisch vragen wat de kinderen willen behouden van het huidige onderwijs dat ze krijgen en wat ze graag willen veranderen. Samen de dialoog aangaan. We zijn samen de reis aangegaan enkele maanden geleden. Tot op heden al veel avonturen ondernomen, maar ik voorspel op korte termijn nieuwe prachtige ervaringen.
I KANtelen.

Huiswerk bespreken 2.0

Kinderen extra laten oefenen van de lesstof, maar ook leren plannen. Het gebeurt in alle groepen van de bovenbouw. Huiswerk. De wijze waarop het gemaakt wordt, is per kind verschillend. Het ene kind is overgeleverd aan zichzelf en de ander kan terugvallen op de helpende hand van vader/moeder of oudere broer/zus. In deze tijd weten kinderen elkaar ook te vinden. Overleg vindt tegenwoordig plaats bij 1 van de leerlingen thuis. Gezellig samen met een kopje thee het huiswerk maken met een vriend of vriendinnetje. Mag dat? Het moet bijna. Leren van elkaar. Tuurlijk niet de antwoorden neerkalken, daar heb je niets aan. Bij meerkeuze vragen kun je natuurlijk "a la casino" aan het gokken gaan. Kan, wordt ook gedaan overigens. Toch kiest menig leerling ervoor om de huiswerk opgave even met de leerkracht door te nemen. Ze willen graag weten hoe het moet, om er een volgende keer sterker uit te komen. Knap hoor, die mentaliteit. Oh, ja wist je al dat overleggen met gebruik makend van foto's via de What's App ook prima werkt.

Bespreken, hoe gaat dat in zijn werk. Ga je als leerkracht alles voordoen? Ga je bij ieder antwoord uitleg geven? Vergeet je dan niet de rol van de leerling? Waar is op dat moment het vertrouwen in de leerlingen? Peer-to-peer, waarbij de derde partij (leerkracht) een stapje terug doet. Laat de kinderen van elkaar leren. Ik zal hieronder beschrijven hoe ik dat de afgelopen keer heb gedaan.

De kinderen moesten voor het huiswerk aan de slag met rekenen. Allerlei opdrachten: oppervlakte berekenen, breuken, cijferend rekenen en lengtematen. Voor ieder wat wils. Ik heb allereerst 2-tallen gevormd. Dit op cognitief gebied. Ik zorgde ervoor dat alle 2-tallen ongeveer even sterk waren. De 15 sommen werden tussen de tweetallen verdeeld. De één nam de even sommen voor zijn rekening en de ander nam de oneven sommen voor zijn rekening.

 Het spel kon hierna beginnen. Ik had de spelregels op het bord genoteerd. Je kunt blokjes verdienen tijdens het bespreken. Jij legt jouw som uit aan de ander. Lukt dat dan verdien je 3 blokjes. Lukt het je niet om de som uit te leggen dan kan je maatje nog een poging wagen. Lukt dat? Dan krijg je 1 blokje. Kun je het beiden niet verwoorden/uitleggen, helaas, 0 blokjes.

Kom je erachter tijdens het bespreken dat de ander gelijk heeft, dan mag je je antwoord alsnog verbeteren. Geen probleem.

Zo werden de 15 opdrachten besproken. Was je al iets eerder klaar dan ging je samen aan de slag met "24-game". Ik had kaarten gemaakt en deze alvast als klaaropdracht neergelegd.

In totaal konden de kinderen dus 15x3 blokjes verdienen. Niemand had de 45 gehaald. Zo'n beetje 30 blokjes en meer.....

Ik kon hierna de juiste antwoorden voorlezen. Dat kon in rap tempo. De kinderen hadden immers de opdrachten al samen besproken. Zo nu en dan even kort stil staan en leerlingen de strategie laten verwoorden. De verdiende blokjes werden per 2 ingeleverd als een antwoord fout was. Had je beide het antwoord fout dan moest je dus 2x2 blokjes inleveren. Wie heeft na afloop de meeste blokjes?

Werkt dit? Ja, in mijn situatie met deze kinderen werkte het fantastisch. Grote betrokkenheid en concentratie bij de leerlingen. Benieuwd hoe ze de volgende keer het huiswerk maken en zij zijn natuurlijk nieuwsgierig hoe we het de volgende keer gaan bespreken.

Feedback van 1 van de leerlingen:
R: "Ik denk dat de kinderen in de klas hier veel meer van leren."

Dat denk ik ook R.